Κάποτε, στην αρχαία Ελλάδα ζούσε ένας όμορφος νέος που τον έλεγαν Νάρκισσο. Έλεγαν πως ήταν γιος της Αφροδίτης και ήταν τόσο όμορφος που μεθούσε ως και ο ίδιος από την ομορφιά του. Πήγαινε πολλές φορές σε μια ήσυχη λιμνούλα, που τα καθαρά νερά της έμοιαζαν με καθρέφτη και δεν χόρταινε να κοιτάζει με τις ώρες το πρόσωπό του.
"Τι όμορφος που είμαι! έλεγε και ξανάλεγε στον εαυτό του. Δεν υπάρχει πιο όμορφος άνδρας από μένα στη γη."
Μια μέρα κάθησε πλάι στην όχθη και άρχισε να κοιτάζει πάλι το πρόσωπό του στον καθρέφτη του νερού. Σε μια στιγμή όμως, καθώς έκανε να σηκωθεί, ζαλισμένος από το δυνατό ήλιο παραπάτησε κι έπεσε μέσα στη λίμνη. Κι έτσι όμως που δεν ήξερε να κολυμπάει, το ομορφότερο παλικάρι της Ελλάδας πνίγηκε...
Λίγες μέρες αργότερα, στο μέρος της λίμνης που πνίγηκε ο Νάρκισσος, φύτρωσε ένα άγνωστο λουλούδι με άσπρα πέταλα και μεθυστική μυρωδιά. Κάποιος από τους θεούς, μπορεί και η ίδια η Αφροδίτη, μεταμόρφωσε το νεκρό παλικάρι σε αυτό το ευωδιαστό λουλούδι που πήρε το όνομά του και ονομάστηκε νάρκισσος. Ίσως είναι το λουλούδι με το πιο ωραίο άρωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου