Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν πλάσει έναν όμορφο μύθο για το τριαντάφυλλο, το βασιλιά τον λουλουδιών, που το ονόμαζαν ρόδο. Ζούσε λέει κάποτε στην παλιά Κόρινθο μια κόρη που την έλεγαν Ροδάνθη και που οι θεοί της είχαν χαρίσει ομορφιά, καλοσύνη αλλά και μια σπάνια σοφία. Πολύ συχνά συγκεντρώνονταν στο σπίτι αυτού του αξιαγάπητου κοριτσιού οι σοφοί της πόλης και της γύρω περιοχής, να συζητήσουν μαζί της και να θαυμάσουν την ομορφιά αλλά και την εξυπνάδα της.
Μια μέρα η Ροδάνθη αποφάσισε να καλέσει μερικούς φίλους της στο σπίτι, για να περάσουν μαζί μερικές ευχάριστες ώρες, τρώγοντας, πίνοντας και συζητώντας. Μα το κρασί που τους πρόσφερε ήταν τόσο γλυκόπιοτο και τόσο άφθονο, που οι καλεσμένοι της άρχισαν να πίνουν την μία κούπα πίσω από την άλλη, ώσπου στο τέλος μέθυσαν. Πάνω στο μεθύσι του θέλησε κάποιος από αυτούς να πειράξει τη Ροδάνθη, ίσως επειδή τη ζήλευε. Της είπε λοιπόν ότι μια γυναίκα δεν μπορεί ποτέ να παραβγεί στην εξυπνάδα και τη σοφία μ' έναν άνδρα.
Η Ροδάνθη του απάντησε χαμογελώντας ότι η σοφία δεν είναι προνόμιο των ανδρών. "Μην ξεχνάς την Αθηνά, του είπε, που ονομάστηκε θεά της σοφίας, ενώ κανένας από τους άνδρες θεούς δεν ονομάστηκε έτσι".
Η απάντησή της, αντί να σβήσει τη φωτιά, την άναψε περισσότερο.
- Μα ... αυτό είναι μεγάλη προσβολή απέναντι στους θεούς!, φώναξε με οργή κάποιος άλλος από τους καλεσμένους της. Είναι προσβολή απέναντι στο μεγάλο Δία, τον πατέρα των θεών! Και μια τέτοια προσβολή τιμωρείται μόνο με θάνατο!
- Θάνατος στη Ροδάνθη!, ακολούθησαν τότε πολλές άγριες φωνές.
Κάποιος άρπαξε μια κούπα γεμάτη κρασί και την εκσφενδόνισε προς το μέρος της, μα ευτυχώς δεν την πέτυχε. Η Ροδάνθη κατάλαβε τότε ότι δεν υπήρχε τρόπος να ηρεμήσει τους μεθυσμένους φίλους της και ότι αν έμενε λίγο ακόμα μαζί τους θα κινδύνευε η ζωή της. Έτρεξε τότε προς την ανοιχτή πόρτα να βγει από το σπίτι. Μα οι εξαγριωμένοι καλεσμένοι της τινάχτηκαν από το τραπέζι κι έτρεξαν ξοπίσω της να την προλάβουν, ουρλιάζοντας και απειλώντας να την σκοτώσουν:
- Θάνατος στη Ροδάνθη! Θάνατος σ' αυτή που βλαστήμησε τους θεούς μας!
Πάνω στην απελπισία της όρμησε προς το ναό της άρτεμης που συνάντησε μπροστά της. Είχε την ελπίδα ότι οι διώκτες της, όσο κι αν ήταν μεθυσμένοι, θα σέβονταν τον ιερό αυτό χώρο και δεν θα τολμούσαν να μπουν μέσα και να της κάνουν κακό.
Αλλά εκείνοι δε δίστασαν καθόλου. Το πολύ κρασί θολώνει τελείως τη λογική των ανθρώπων. Όρμησαν μέσα στο ναό και δεν άργησαν να φθάσουν κοντά στην τρομοκρατημένη Ροδάνθη, που είχε ζαρώσει πάνω στο άγαλμα της θεάς Άρτεμης. Ο πρώτος από αυτούς άπλωσε τα χέρια του να την αρπάξει μα, ξαφνικά, μια κραυγή γεμάτη έκπληξη και πόνο βγήκε από τα χείλη του. Η όμορφη κόρη είχε γίνει άφαντη και στη θέση της υπήρχε τώρα ένα φυτό με υπέροχα λουλούδια και με τα κλαδιά του γεμάτα αγκάθια. Κι έτσι όπως είχε απλώσει τα χέρια του ν' αρπάξει τη Ροδάνθη, τ' αγκάθια πλήγωσαν τα δάχτυλά του.
Η θεά Άρτεμη ήταν εκείνη που μεταμόρφωσε τη Ροδάνθη σε λουλούδι, για να τη σώσει από τη μανία των μεθυσμένων φίλων της και γέμισε με αγκάθια τα κλαδιά του για να το προστατεύει πάντα από τους εχθρούς του. Το λουλούδι που πήρε το όνομα της άτυχης κόρης είναι το ρόδο, που εμείς το ξέρουμε σαν τριαντάφυλλο.
Αλλά υπάρχει ένας ακόμα μύθος για το τριαντάφυλλο. Όταν ο Άδωνης, ο νέος που τον αγαπούσε τόσο πολύ η θεά Αφροδίτη, τραυματίστηκε θανάσιμα από τον Άρη, που είχε μεταμορφωθεί σε κάπρο, η όμορφη θεά έτρεξε κοντά του να τον γλυτώσει. Πάνω στη βιασύνη της πάτησε ένα φυτό που είχε αρκετά αγκάθια, σχίστηκε το γυμνό της πόδι και έτρεξε στη γη αρκετό αίμα. Το φυτό εκείνο ήταν η τριανταφυλλιά που τα λουλούδια της ήταν ως τότε κάτασπρα. Αλλά με το αίμα της Αφροδίτης που πότισε τις ρίζες του, τα λουλούδια άρχισαν να παίρνουν κόκκινο χρώμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου