Το Χρυσάνθεμο (Γιαπωνέζικος Θρύλος)

Με αφορμή το αγαπημένο λουλούδι της μαμάς μου αρχίζω μια νέα κατηγορία στο blog...

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε στην μακρινή Ιαπωνία μια όμορφη κοπέλα που ήταν αρραβωνισμένη με ένα αρχοντόπουλο. Κοντά στην πόλη τους, στα γειτονικά βουνά, έμενε σε μια μεγάλη σπηλιά ένας δράκος. Ένας πελώριος δράκος που μιλούσε ανθρώπινα κι έλεγαν γι' αυτόν πώς δεν πείραζε κανέναν, εκτός και αν κάποιος τον ενοχλούσε.
 Μια μέρα η όμορφη Γιαπωνεζούλα έχασε τον αρραβωνιαστικό της. Είχε γίνει άφαντος. Έψαξε παντού, ρώτησε αναστατωμένη όλο τον κόσμο, αλλά κανείς δεν μπόρεσε να της δώσει μια χρήσιμη πληροφορία για να μάθει που βρισκόταν και τι είχε απογίνει ο αγαπημένος της. Μόνο ύστερα από καμιά δεκαριά μέρες κάποιος της είπε ότι το παλικάρι είχε πέσει στα χέρια ή μάλλον στα πόδια του μεγάλου δράκου. Τη συμβούλεψε μάλιστα να μην πάει να τον αναζητήσει γιατί θα έβαζε τη ζωή της σε κίνδυνο. Μα η κόρη αγαόύσε τόσο πολύ τον αρραβωνιαστικό της που δε δίστασε ούτε στιγμή και αποφάσισε να πάει στα βουνά για να συνατήσει το δράκο.
Ύστερα από μισής μέρας δρόμο έφθασε επιτέλους στα βουνά και μόλις πλησίασε τους μεγάλους βράχους, είδε το φοβερό δράκο να βγαίνει από τη σπηλιά του.
- Τι ζητάς εδώ; τη ρώτησε ο δράκος. Δε με φοβάσαι;
- Δε σε φοβάμαι γιατί μου έχουν πει πως είσαι καλός και δίκαιος, του απάντησε με θάρρος η κοπέλα. Γιατί όμως αιχμαλώτισες τον αρραβωνιαστικό μου χωρίς να σου φταίξει σε τίποτε;
- Είμαι καλός με του καλούς και κακός με τους κακούς, της απάντησε ο δράκος. Ο αρραβωνιστικός σου μίλησε άσχημα για μένα, το έμαθα και γι' αυτό τον αιχμαλώτισα και θα τον κρατήσω για όλη του τη ζωή κοντά μου να με υπηρετεί σαν σκλάβος.
Η Γιαπωνεζούλα έπεσε τότε με κλάματα μπροστά στα πόδια του και τον παρακάλεσε να τους λυπηθεί και να αφήσει το παλικάρι.
- Άκουσε, της είπε ο δράκος ύστερα από λίγη σκέψη. Θα σου κάνω τη χάρη και θ' αφήσω ελεύθερο τον αρραβωνιαστικό σου, αρκεί να μου φέρεις ένα χρυσάνθεμο που να έχει εκατό πέταλα.
Δέχτηκε χωρίς να το πολυσκεφτεί η κοπέλα. Ως την εποχή εκείνη τα χρυσάνθεμα είχαν μόνο τριάντα πέταλα, μα εκείνη δεν το ήξερε. Γύρισε λοιπόν στην πόλη και άρχισε να ψάχνει για να βρει ένα χρυσάνθεμο με έκατο πέταλα.
- Μην ψάχνεις άδικα, τη συμβούλεψαν όλοι. Δεν υπάρχει πουθενά χρυσάνθεμο με εκατό πέταλα.
Πάνω στην απελπισία της η κοπέλα σκέφτηκε κάτι. Έκοψε από τον κήπο της ένα χρυσάνθεμο και με μεγάλη υπομονή άρχισε να χαράζει τα πλατιά πέταλα, με μια καρφίτσα των μαλλιών της. Έτσι, σιγά - σιγά, με άπειρη υπομονή, κατάφερε να χαράξει τα πέταλα σε εκατό λεπτά κομμάτια. Κι όταν το κατόρθωσε αυτό, ξεκίνησε για την σπηλιά του δράκου.
- Σου έφερα το χρυσάνθεμο με τα εκατό πέταλα! του είπε.
Ο δράκος πήρε περίεργος το χρυσάνθεμο, μέτρησε τα πέταλα και τα βρήκε εκατό. Άφησε τότε ελεύθερο το παλικάρι, όπως είχε υποσχεθεί. Το αγαπημένο ζευγάρι γύρισε ευτυχισμένο στην πόλη του και από τότε λένε πως τα χρυσάνθεμα δεν ξαναβγήκαν με τριάντα πέταλα αλλά με πιο πολλά και πολύ λεπτά, σαν το χρυσάνθεμο που κατάφερε να φτιάξει η μικρή και όμορφη Γιαπωνεζούλα.

Πηγή: Οι Μύθοι Των Λουλουδιών - Εκδόσεις ΣΤΡΑΤΙΚΗ