"Στην Αθάνατη Αγαπημένη, πρωί της 6ης Ιουλίου
Άγγελέ μου, τα πάντα μου εσύ, εαυτέ μου - σήμερα μόνο δυο λέξεις με το μολύβι (το δικό σου μολύβι) - το κατάλυμά μου δεν θα είναι οριστικό έτοιμο παρά μόνον αύριο. Τι απαίσιο το ξόδεμα του χρόνου σε τέτοια θέματα όταν η ανάγκη το απαιτεί! Μπορεί η αγάπη μας να αντέξει χωρίς θυσίες, χωρίς να απαιτεί τα πάντα; Μπορείς να την αλλάξεις και να μην είσαι ολοκληρωτικά δικιά μου, εγώ ολοκληρωτικά δικός σου; Ω, Θεέ μου, δες την όμορφη Φύση και συγκέντρωσε τον νου σου στο αναπόφευκτο. Η αγάπη απαιτεί τα πάντα και δικαίως, έτσι είναι για μένα μ' εσένα, και για σένα μ' εμένα - μόνο που εσύ ξεχνάς τόσο εύκολα, που πρέπει να ζήσω για σένα και για μένα [..]
.... Το στήθος μου σφύζει με τόσα που θέλω να σου πω - έρχονται στιγμές που βρίσκω ότι τα λόγια δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Λάμψε - μείνε ο μοναδικός μου θησαυρός, τα πάντα μου, όπως είμαι κι εγώ για σένα. Ό,τι άλλο μας πρέπει θα μας το στείλουν οι θεοί.
Ο πιστός σου Λούντβιχ"
Πηγή: Ημερολόγιο 2011 "Ερωτικές σελίδες" (Μεταίχμιο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου