Ιούλιος 1938
"Δεν μου άρεσε που σου είπα αντίο χθες, μικρέ μου παράλογε διαβάτη του πλανήτη· τώρα αν δεν είχες αυτήν τη μανία να καταβροχθίζεις χιλιόμετρα, θα ήσουν εδώ δίπλα μου όλο χαμόγελα. Πού διάολο είσαι, παρεμπιπτόντως; Το πρωί ήμουν γεμάτος θλίψη όταν σε σκεφτόμουν, γιατί είχε συννεφιά και σε φανταζόμουν στη μικρούλα βουνοκορφή σου να κοιτάζεις, με το πεισματάρικο βλέμμα σου, τη θάλασσα από γκρίζα σύννεφα, σαν ψαράς που κοιτάζει τον φελλό του πάνω στα κύματα... Σ' αγαπάω πάρα πολύ, μικρή μου παράλογη."
Ζαν - Πολ Σαρτρ στην Σιμόν ντε Μποβουάρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου